Κάλυψη αναγκών για τους μετανάστες που έφτασαν στην Καλαμάτα από τη Συρία

Το Κέντρο Νέων Καλαμάτας καλεί όλους να βοηθήσουν στη συγκέντρωση ειδών ανάγκης για τους 72 μετανάστες από τη Συρία που έφτασαν στο λιμάνι της Καλαμάτας και στεγάζονται προσωρινά στην αποθήκη του λιμανιού, εκδίδοντας την ακόλουθη ανακοίνωση:

"σε σχέση με τους μετανάστες από τη Συρία που ρυμουλκήθηκαν στο λιμάνι της Καλαμάτας, φαίνεται να έχουν καλυφθεί οι ανάγκες σε τρόφιμα και ρούχα για την ώρα, αλλά υπάρχει έκκληση για εσώρουχα. Πιο συγκεκριμένα, ζητούνται εσώρουχα αντρικά, γυναικεία και παιδικά μεσαίου μεγέθους και κάποια αντρικά XXL. 

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα φέρει στο Κέντρο Νέων (17.00 - 22.00) ή να επικοινωνήσει μαζί μας"

Μπουμπουλίνας 36: μια πολυκατοικία με έπιπλα για 70 αστέγους

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

(αναδημοσίευση από www.enet.gr)

«Πρέπει ο κόσμος να σηκωθεί από τους καναπέδες για να λύσουμε τα προβλήματα», λέει ο ιδιοκτήτης της μεταφορικής. Σε λίγες μέρες, όλα θα έχουν βρει τη θέση τους στα 17 διαμερίσματα της οδού Μπουμπουλίνας 36. Ακόμα και τα ονόματα στην είσοδο, στον πίνακα με τα κουδούνια. Κάθε ένα από αυτά αντιστοιχεί σε μια οικογένεια που σήμερα ζει στο δρόμο. Μαζί με το κλειδί της εξώπορτας, θα δοθεί στα μέλη της το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.

Εμείς αναλαμβάνουμε την επισκευή και την επίπλωση, το ίδρυμα θα παίρνει ένα ενοίκιο για τα ορφανά παιδιά, μέσω ΕΣΠΑ, και ο δήμος θα αναλάβει και τα μηνιαία έξοδα», λέει η Βέρα Μεσσήνη , πρόεδρος της νεοσύστατης ΜΚΟ, «Ανθρώπινοι Ανθρωποι»
Ενα κτήριο-φάντασμα, που σάπιζε όρθιο, αναστήθηκε και ετοιμάζεται να ζήσει ένδοξες εποχές. Οχι με ευκατάστατους αρχιτέκτονες και επιχειρηματίες, όπως εκείνοι που διέμεναν σ' αυτό τη δεκαετία του 1950, χρυσοπληρώνοντας το λευκό μάρμαρο Πεντέλης στα μπάνια, το ξύλινο παρκέ και το έξτρα δωματιάκι για την υπηρεσία. Οι νέοι ένοικοι θα καταφθάσουν εδώ χωρίς βαλίτσες.

Για ό,τι χρειάζονται -από ρούχα και παπούτσια μέχρι τηλεοράσεις- φροντίζουν οι εθελοντές της «κοινωνικής πολυκατοικίας», όπως την αποκαλεί η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Βέρα Μεσσήνη, πρόεδρος της νεοσύστατης ΜΚΟ «Ανθρώπινοι Ανθρωποι».

Η ίδια βλέπει σήμερα ένα έργο ζωής να παίρνει σάρκα και οστά. «Τα διαμερίσματα είναι σχεδόν έτοιμα, αλλά τώρα μας έμεινε το πιο δύσκολο... Να επιλέξουμε ποιοι θα μείνουν. Πώς να διαλέξεις μεταξύ δύο άστεγων παιδιών;». Η επιλογή θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα. Και ώς το τέλος του μήνα, περισσότεροι από 70 άνθρωποι, άστεγοι ενήλικοι και παιδιά, καταγεγραμμένοι στο Δήμο Αθηναίων, θα έχουν για τουλάχιστον 3 χρόνια το δικό τους σπίτι. Ή αλλιώς μια νέα ευκαιρία να σταθούν στα πόδια τους.

Οι πολύτεκνες

Προτεραιότητα θα δοθεί σε μια άστεγη έγκυο και σε μια μονογονεϊκή οικογένεια: σε μια μητέρα με την κόρη της που τα βράδια κοιμούνται στα παγκάκια. Ομως, φέτος, θα υποδεχτούν το χειμώνα στα ζεστά δυάρια του ισογείου με θέα στον κήπο. Τα μεγάλα διαμερίσματα των 120 τ.μ. προορίζονται για πολύτεκνες οικογένειες. Οπως η εξαμελής οικογένεια που πρόκειται να στεγαστεί στο ρετιρέ και αυτή τη στιγμή, βρίσκεται έπειτα από έξωση, στο δρόμο. Εξι δερμάτινες καρέκλες περιμένουν τους γονείς και τα τέσσερα παιδιά στην τραπεζαρία του 6ου ορόφου. Εκεί ο Γιάννης Κούκουλας συναρμολογεί τα κρεβάτια: «1,90χ 1,40. Χωράει το στρώμα στο παιδικό», ακούγεται η φωνή του. Ιδιοκτήτης μεταφορικής εταιρείας ο ίδιος, προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του: ανασύρει και μεταφέρει έπιπλα, ξεχασμένα σε αποθήκες, στα φρεσκοβαμμένα διαμερίσματα της πολυκατοικίας. «Μια πελάτισσα με ενημέρωσε για την ιδέα και προσφέρθηκα να βοηθήσω. Οταν το ανακοίνωσα στους συνεταίρους μου, μού είπαν "θα έρθουμε κι εμείς"». Ολοι τους θυσίασαν για λίγες μέρες, το μοναδικό μεροκάματο, για να δουλέψουν αφιλοκερδώς.

Δεν είναι οι μόνοι. «Πάνω από 100 άνθρωποι άνοιξαν τις αποθήκες τους και με τη συμβολή τους καλύφθηκε ώς τώρα το 80% της επίπλωσης». Βελούδινοι καναπέδες και αφράτες πολυθρόνες, καρέκλες της δεκαετίας του '70 και φωτιστικά-απλίκες, που βρίσκονταν σε αχρησία, συνθέτουν τα σαλόνια. Εδώ αποκτούν δεύτερη ζωή και τα έπιπλα. «Εχουμε ρίξει δουλειά, όχι αστεία!», λέει η κυρία Χριστίνα, μία από τις εθελόντριες που οργανώνουν την «εκστρατεία νοικοκυριού» για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα. «Μαζεύουμε ρούχα, παπούτσια, αντικείμενα, παιχνίδια, ό,τι χρειάζεται ένα σπίτι, καθαρίζουμε, τακτοποιούμε, εκτελούμε και χρέη γραμματέα», λέει η ίδια. Πριν από 6 μήνες, ερχόμενη εδώ, αντίκρισε «ένα τεράστιο καμένο τηγάνι. Ετσι έμοιαζε το κτήριο».

Μέσα από αλλεπάλληλα στρώματα γλίτσας και σκόνης και χάρη στη συμβολή του συνεργείου καθαρισμού και των εθελοντών που ανέλαβαν το ολικό ρετούς της πολυκατοικίας, έγινε η ανακαίνιση, η οποία κόστισε πάνω από 45.000 ευρώ. «Τα παράθυρα ήταν σπασμένα. Τα περιστέρια είχαν φτιάξει φωλιές εδώ», λέει η κ. Μεσσήνη, περπατώντας στο ηλιόλουστο σαλόνι του 5ου με τους κίτρινους καναπέδες, τα φωτιστικά εποχής και τις ρετρό πολυθρόνες. «Κι αυτό ήταν τρύπιο» λέει δείχνοντας ένα σημείο του παρκέ.

Πολλοί τοίχοι ήταν γκρεμισμένοι και σηκώθηκαν όρθιοι. Ωρα «να σηκώσουμε τους ανθρώπους», λέει η ίδια. Εχοντας εργαστεί επί σειρά ετών σε παιδικό ίδρυμα, γνωρίζει τον κίνδυνο της «περιθωριοποίησης» και προκειμένου να προλάβει «τον εγκλεισμό των ανθρώπων στα σπίτια τους» έχει ήδη λάβει μέτρα. «Θα έχουν και ψυχολογική υποστήριξη και τη βοήθεια ενός επαγγελματικού συμβούλου, ώστε να επιστρέψουν δριμύτεροι στην αγορά εργασίας. Αυτός είναι ο στόχος. Να εργαστούν ξανά», λέει η ίδια. Στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης των ενοίκων, στο ισόγειο της πολυκατοικίας θα λειτουργήσει μια βιβλιοθήκη-χώρος παιχνιδιού και ένα μαγειρείο όπου «οι ένοικοι θα μαγειρεύουν εναλλάξ». Στο άμεσο μέλλον προγραμματίζεται η παραγωγή βιολογικών προϊόντων, σε χωράφια που θα παραχωρηθούν για να καλύψουν τις ανάγκες των ενοίκων.

«Η ιδέα της δημιουργίας μιας "κοινωνικής πολυκοιατοικίας" μού ήρθε όταν δύο πελάτισσές μου έμειναν άστεγες και ξεκινήσαμε δωρεάν συνεδρίες. Οι αφηγήσεις τους ήταν σοκαριστικές. Ηταν δύο δυναμικές μητέρες, οι οποίες έχουν ξανά ορθοποδήσει», αναφέρει η πρόεδρος της ΜΚΟ. Ζήτησε από το παιδικό ίδρυμα, όπου εργαζόταν, να παραχωρήσει την πολυκατοικία που έχει στην ιδιοκτησία του. Στη συνέχεια, το κτήριο παραχωρήθηκε στο Δήμο Αθηναίων, με τον οποίο η ΜΚΟ υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας. «Εμείς αναλαμβάνουμε την επισκευή και την επίπλωση, το ίδρυμα θα παίρνει ένα ενοίκιο για τα ορφανά παιδιά, μέσω ΕΣΠΑ, και ο δήμος θα αναλάβει και τα μηνιαία έξοδα», λέει η κυρία Μεσσήνη και διακόπτει: «Σοφία, ήρθαν οι πετσέτες από τη Μύκονο», φωνάζει. Η εθελόντρια Σοφία Κολόμβου κατεβαίνει στο ισόγειο και παραλαμβάνει έναν πύργο από καθαρές πετσέτες και σεντόνια που προσφέρθηκαν από ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο, το οποίο κάνει ανακαίνιση. «Επίσης ένα ξενοδοχείο από τη Θεσσαλονίκη θα μας δώσει όλα τα κρεβάτια και τα κομοδίνα», λένε οι εθελόντριες με ενθουσιασμό. «Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που έμαθα ότι όλο αυτό γίνεται εδώ. Πρέπει ο κόσμος να σηκωθεί από τους καναπέδες για να λύσουμε τα προβλήματα», λέει ο ιδιοκτήτης της μεταφορικής.

«Χθες μας πρόσφεραν άλλα 3 διαμερίσματα», τονίζει η κ. Μεσσήνη. Συνολικά, δύο διαμερίσματα στου Ζωγράφου, δύο στον Βύρωνα, ένα κτήριο που ανήκει σε ίδρυμα στον Πειραιά, συνιστούν τη λίστα των κοινωνικών κατοικιών. «Πρέπει να πάμε με ειδικούς για να δούμε τι φροντίδα απαιτείται. Χρειαζόμαστε εργατικά χέρια. Δεν υπάρχουν χρήματα. Προς το παρόν, κανένα κοινωφελές ίδρυμα δεν μας στηρίζει. Είμαστε μόνοι και τα λίγα έσοδά μας προέρχονται από την ετήσια συνδρομή των 20 ευρώ, από τους φίλους της εταιρείας». Το κινητό της χτυπάει. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας κύριος προσφέρεται να παραχωρήσει μία μονοκατοικία στο Παγκράτι, «για να στεγαστούν οι άνθρωποι, στη μνήμη των γονιών μου».

info: Ανθρώπινοι Ανθρωποι, τηλ. 210-6727250, www.anthropinoi-anthropoi.gr

Beautiful Photo Series Explores How One Person Can Take On Two Genders

Alone Time is a photo series by Canadian artist JJ Levine, in which he configures one model into two different genders within the same frame.

jjlevine.ca

“By doubling a single body within one frame,” Levine told BuzzFeed, “I celebrate the human capacity for gender fluidity and call into question the idea of authenticity of gender.”

Levine had help with the concept for his newest photo. “In this specific case, I photographed my partner, who requested to appear as pregnant for the female character on one side of the image, and as an expectant father for the other character.”

jjlevine.ca

The series is politically motivated, set out to convince us that gender is changeable. “Although this specific series is digitally collaged, it is important to note that no gender traits are altered or digitally manipulated — I make my models convincingly ‘pass’ as both male and female using makeup, costume, and gesture and no other means, thus defying the gender binary imperative.”

jjlevine.ca

The project is also personal. “I’m trans, so I think about this stuff all the time in my day-to-day life. I express myself through image making; this focus is just one way that I can convey my ideas about myself and the world and the sometimes-messy intersection of the two.”

jjlevine.ca

“In most cases, I come up with the scenario based on moments from my life that resonate, or a cliché that I think would make an interesting image, or a scenario that a broader audience may be able to relate to,” Levine says. “As for emotions and themes, this work speaks to relationship dynamics and explores an emotional connection to each person and a different version of themselves.”

jjlevine.ca

In fact, Levine only includes people from his personal life in photographs. “This choice allows for comfort and ease during my shoots, and a stronger connection between photographer and subject, which I believe translates into a stronger connection with the viewer.”

jjlevine.ca

JJ was inspired by the iconic drag queen Divine. “I wasn’t conscious of it at the time, but in retrospect, I was definitely inspired by a scene from the beginning of John Waters’ Female Trouble in which the protagonist, Dawn Davenport, has sex with Earl Peterson, a creepy guy who picks her up hitchhiking. They do it on a dirty, old mattress on the side of the highway, and the camera cuts back and forth from her face to his. Each wide angle shot captures the front of one and the back of the other — never both faces on screen at the same time, as both characters are played by the very same Divine.” 

“Τα Νυχτολούλουδα” του Νίκου Γραμματικού στην Καλαμάτα για την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

Η 15η Οκτωβρίου, έχει καθιερωθεί παγκοσμίως ως η ημέρα εορτασμού του «Λευκού Μπαστουνιού».

Η ιστορία του λευκού μπαστουνιού ξεκινά μετά τη λήξη του Α” Παγκόσμιου Πολέμου στην Αμερική, όπου αναπτύχθηκε ένα κίνημα αποκατάστασης και επανένταξης των ατόμων που τυφλώθηκαν από ατυχήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε από τον οφθαλμίατρο Richard Hoover, ο οποίος πρωτοχρησιμοποίησε ένα μακρύ καλάμι για τη βοήθεια της κίνησης των τυφλών βετεράνων του πολέμου.

Η 15η Οκτωβρίου είναι ημέρα αναφοράς στο Λευκό Μπαστούνι, το οποίο είναι το στήριγμα, ο οδηγός, ο ανιχνευτής και ο συνοδοιπόρος του τυφλού αλλά και του ατόμου με προβλήματα όρασης.

Με δεξιότητα και με σωστούς χειρισμούς ,ακόμη και με απλές κινήσεις ανίχνευσης από τα άτομα που το χρησιμοποιούν το λευκό μπαστούνι αυτονομεί και ανεξαρτητοποιεί  σε μεγάλο βαθμό τα άτομα αυτά που σε όλη τους τη ζωή χρειάζονται στηρίγματα. Η Πολιτεία και η Κοινωνία οφείλουν σεβασμό στο Λευκό Μπαστούνι.

Την ημέρα αυτή κάθε χρόνο πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με στόχο τη διάδοση της μεγάλης σημασίας της χρήσης του Λευκού Μπαστουνιού και την ευαισθητοποίηση του κοινού στην προσπάθεια των ατόμων με προβλήματα όρασης για μια πιο ανεξάρτητη διαβίωση, αλλά και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινή μετακίνησή τους.

Στην πόλη μας, τα πλαίσια προβολών ντοκιμαντέρ αφιερωμένα σε Παγκόσμιες Ημέρες που διοργανώνει το Καλλιτεχνικό Στέκι με τη στήριξη του δήμου Καλαμάτας, θα προβληθεί αύριο Τετάρτη 16 Οκτωβρίου και ώρα: 7.30 μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας το ντοκιμαντέρ “Τα Νυχτολούλουδα” του Νίκου Γραμματικού για την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού.

Στην εκδήλωση αυτή θα παρευρεθούν ο σκηνοθέτης και εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ένωσης Τυφλών για συζήτηση.

Ένα 12xρονο αγόρι και οι φίλοι του είναι οι πρωταγωνιστές της ταινίας “Tα Νυχτολούλουδα”. Tα παιδιά, τυφλά από τη γέννησή τους, παρασέρνουν τους θεατές σε ένα δικό τους κόσμο, όπου όλες οι αισθήσεις τους κατ” ανάγκη οξύνονται. Στη διαδρομή δείxνουν πώς συλλαμβάνουν και εκτιμούν τις λεπτομέρειες ενός εξωτικού κόσμου που δεν είδαν ποτέ, τον τρόπο με τον οποίο ξεπερνούν τα εμπόδια που τους παρουσιάζονται και πώς τελικά με τις αισθήσεις τους σε διαρκή επαγρύπνηση γνωρίζουν τις πλευρές αυτού του κόσμου.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Γραμματικός λέει χαρακτηριστικά: «Τα «Νυχτολούλουδα» είναι η πιο κοπιαστική ταινία μου, μια εμπειρία ζωής που δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ, δεν είναι ντοκιμαντέρ με την κλασική έννοια του είδους, αλλά ένα φιξιόν φιλμ με ήρωα τον 14χρονο Μανώλη. Η ιδιαίτερη, άκρως ενδιαφέρουσα και άγνωστη σ” εμάς εκπαίδευση των παιδιών με προβλήματα όρασης, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην προσπάθειά τους να ενταχθούν σε μια κοινωνία, για την οποία μαθαίνουν ότι στηρίζεται, κυρίως, στην αίσθηση της όρασης. Η σιωπή της εικόνας είναι ο κόσμος των τυφλών. Δεν θεωρώ ανάπηρα τα παιδιά που δεν βλέπουν, είναι άτομα που δίνουν ένα σκληρό αγώνα για να ενταχθούν ισότιμα σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην όραση. Ο κόσμος δίχως εικόνες, είναι εντελώς διαφορετικός από τον δικό μας. «Τι είναι εικόνα;» με ρώτησε ένα από τα παιδιά της ταινίας και πιάνοντάς με εξ” απίνης δεν ήξερα τι να του απαντήσω», θυμάται ο Νίκος Γραμματικός. Και συμπληρώνει: «Η λέξη μυστήριο προέρχεται από το ομηρικό μύω που θα πει κλείνω τα μάτια. Ίσως να μην ήταν καθόλου τυχαίο που στην αρχαιότητα τυφλοί σαν τον Κάλχα ή τον Τειρεσία μάντευαν τα μελλούμενα»…
*1ο βραβείο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νικης 1998, καλύτερο ντοκιμαντέρ στο 40ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1999

«Όταν με συνοδεύεις και μου κάνεις παρέα, βλέπω. Όταν με αντιμετωπίζεις απλά και με σεβασμό, βλέπω. Όταν μου περιγράφεις τι γίνεται γύρω μου, βλέπω. Όταν με κάνεις συνταξιδιώτη στη φαντασία σου…βλέπω…με τα δικά σου μάτια!»

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε ένα όμορφο κείμενο που αγγίζει με ρεαλισμό αλλά και ευαισθησία τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης αλλά και τους συνανθρώπους τους:www.teacblind2010.blogspot.gr

Πηγή: http://kalamatain.gr