Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές - Το Παιχνίδι

Το ηλεκτρονικό παιχνίδι "Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές" είναι ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι με θέμα τους πρόσφυγες που έχει σχεδιαστεί για να παιχτεί μέσα στη σχολική τάξη ή με τους γονείς στο σπίτι.

Το παιχνίδι έχει δυο παιδαγωγικούς στόχους:

• Να ενημερώσει τα παιδιά για όσα συμβαίνουν στις χώρες καταγωγής των προσφύγων, τις δυσκολίες και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν στην απόφασή τους να φύγουν για να σωθούν.
• Να παρουσιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους οργανισμούς αρωγής των προσφύγων και να τα ευαισθητοποιήσει ώστε να κατανοήσουν τη θέση και τα προβλήματα κάποιων ξένων που ζουν στην Ελλάδα.

Στο παιχνίδι περιγράφεται ρεαλιστικά η κατάσταση μιας χώρας που έχει δικτατορία και στην οποία καταπατώνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Όλα ξεκίνησαν από το ομώνυμο βιβλίο (των εκδόσεων Κέδρος), στο οποίο παρουσιάζεται η καθημερινή ζωή ενός δεκάχρονου αγοριού μέσα από τις εκθέσεις που γράφει στην Ε' δημοτικού.
"Εκείνη τη χρονιά ήρθε από κάπου μακριά ένα καινούριο παιδί στην τάξη, ο Ναβίντ, που δεν ξέρει καλά ελληνικά και που είναι όχι μαύρος- μαύρος, αλλά σκούρος, μαυριδερός...
Αλλά ποιος είναι αυτός ο Ναβίντ; Σίγουρα δεν ήρθε για διακοπές, γιατί  φυσικά όταν έχουμε διακοπές δεν πάμε στο σχολείο..."

Και  έτσι ξεκινάει μια ιστορία με πολλά γιατί…

Το παιχνίδι μας μεταφέρει στη χώρα του Ναβίντ, προτού φτάσει στη χώρα μας. Στην πατρίδα του έχουν δικτατορία, όπου κυνηγούν τους ανθρώπους για τις ιδέες τους, με αποτέλεσμα ο Ναβίντ και η μητέρα του να προσπαθούν  να φύγουν, όπως πολλοί άλλοι, για να σωθούν και να φτάσουν στην πρώτη ασφαλή χώρα, την Ελλάδα.
Τι θα κάνει ο Ναβίντ; Θα τον κυνηγήσουν; Πού πρέπει να απευθυνθεί για βοήθεια; Θα βρει βοήθεια ή θα πέσει θύμα εκμετάλλευσης; Πώς θα βγει από τη χώρα και πώς θα ταξιδέψει; Τι χρειάζεται να έχει μαζί του; Τι θα αντιμετωπίσει στο ταξίδι; Πολλά ερωτηματικά που ξεδιαλύνονται στην πορεία του παιχνιδιού καθώς ο παίκτης κινείται στην οθόνη του υπολογιστή.

Παίξτε το παιχνίδι στο http://www.navid.gr/

Ένα book trailer από τους Tiiinewzfilms για "Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης"

Μια συγγραφέας, ένα βιβλίο, μια κινηματογραφική ομάδα, ένας μουσικοσυνθέτης-τραγουδοποιός, ένα βιβλιοπωλείο… Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου της Σοφίας Κολοτούρου, «Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης», η Άτυπη Κινηματογραφική Συμμορία tiiinewzfilms παρουσιάζει ένα βίντεο-book trailer. Το σενάριό του αντλεί χαρακτήρες από το περιεχόμενο του βιβλίου, διατηρώντας ωστόσο μια ιδιότυπη αυτοτέλεια. Με αφορμή τη νέα τους δουλειά, αναδημοσιεύουμε συνέντευξη των Tiiinewzfilms στο περιοδικό SOUL (#74).

Γιατί «Άτυπη Κινηματογραφική Συμμορία» και τι σημαίνει «tiiinewzfilms»; Άτυπη, γιατί ποτέ δεν υπακούσαμε στους κινηματογραφικούς κανόνες, και Συμμορία, γιατί ως συλλογικότητα πάντα κινούμαστε στις παρυφές του καλλιτεχνικού περιθωρίου. Το tiiinewzfilms προήλθε το 2006 από ατάκα εσωτερικής κατανάλωσης που δεν σημαίνει κάτι περισσότερο από το «Τι νέα;». Το συγκεκριμένο όνομα μας χάριζε τη σιγουριά ότι κανείς δεν θα το έχει σκεφτεί πριν από μας. Τελικά συνειδητοποιήσαμε ότι κανείς δεν μπορεί και να το προφέρει, πέρα από μας.

Πόσα μέλη αποτελούν τη Συμμορία σας; Στον βασικό πυρήνα είμαστε τρεις (Θάνος Καρβούνης, Δήμος Καπόγιαννης και Axel Καπόγιαννης). Διαρκώς, βέβαια, συνεργαζόμαστε με αρκετό κόσμο που δεν θεωρείται μέλος μας, αλλά σε κάθε ευκαιρία στηρίζει το εγχείρημά μας.

Πόσες ταινίες έχετε γυρίσει; Πού μπορεί να τις δει κανείς; Έχουμε γυρίσει επτά ταινίες μικρού μήκους και μία μεσαίου. Όλες είναι αναρτημένες στο site μας, www.tnfilms.gr, μαζί με videoclips, videoart και παρουσιάσεις που έχουμε επιμεληθεί. Κατά καιρούς, βέβαια, οι ταινίες μας περιφέρονται σε μικρά ή μεγαλύτερα φεστιβάλ, σε πολιτιστικά στέκια, λέσχες αλλά και μικρά εναλλακτικά καφέ.

Πώς αλήθεια εκφράζει κανείς «ευθαρσώς ό,τι πιο νέο στον χώρο του σινεμά»; Αν ήταν να πούμε ιστορίες που έχουν ξαναειπωθεί, δεν θα είχε αρκετό νόημα. Διεκδικούμε την ανατροπή της θεωρίας περί παρθενογένεσης στην τέχνη, και αυτό από μόνο του θέλει αρκετό θράσος.

Πού συνίσταται το προβοκατόρικο των ταινιών σας; Στην υπόθεση; Στη σκηνοθεσία και τα γυρίσματα; Στον τρόπο επικοινωνίας με το κοινό; Θεωρούμε πως το όλο στήσιμο των ταινιών μας είναι από μόνο του προβοκατόρικο. Συνήθως παρουσιάζουμε καθαρά, όμορφα πρόσωπα που κρύβουν αρρωστημένες εμμονές και αδυναμίες που, από τη μία, μπορεί να σοκάρουν με την ωμότητά τους και, από την άλλη, μπορεί να θυμίσουν στον θεατή δικά του καλυμμένα πάθη. Τα σενάριά μας είναι γεμάτα παγίδες και αφήνουν περιθώρια για ποικίλες ερμηνείες, ανάλογα με τις παραστάσεις και την ψυχοσύνθεση του δέκτη. Φυσικά, πολλές φορές έχουμε γίνει αποδέκτες αρνητικής κριτικής από συντηρητικούς θεατές, και αυτό κυρίως μας χαροποιεί. Αποτυχία θα ήταν να περνούσαμε απαρατήρητοι.

«Αμφισβητώντας κατάμουτρα κάθε είδους αυθεντίες γύρω από τον χώρο του cinema, απορρίπτοντας κάθε πεπατημένη φόρμουλα κινηματογράφησης και πάνω από όλα χλευάζοντας την προσπάθεια καπηλείας της ματαιοδοξίας εκκολαπτόμενων καλλιτεχνών από τους σύγχρονους επαγγελματίες δασκάλους της τέχνης, η tiiinewzfilms κηρύσσει με τον πλέον κρυστάλλινο τρόπο ένα μανιασμένο αντάρτικο έκφρασης κόντρα στο μονόδρομο της άκριτης αποδοχής του mainstream και του lifestyle της καλλιτεχνικής υποταγής». Ποια είναι όμως η δική σας αντιπρόταση; Ποιο το δημιουργικό σας μανιφέστο, η φιλοσοφία σας; Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι σεβόμαστε τους καλλιτέχνες που έχουν επιλέξει να ασχολούνται επαγγελματικά με τον χώρο και να ζουν από αυτό. Το ζήτημα είναι ότι σίγουρα πριν την κρίση, αλλά και σε ένα βαθμό σήμερα, το σύστημα καθόριζε με αυστηρό τρόπο ποια καλλιτεχνικά προϊόντα θα καταναλώσει ο μέσος θεατής, οδηγώντας τον αργά ή γρήγορα στην πολιτιστική αποχαύνωση. Σκυλάδικα, υποκουλτούρα, απολιτίκ τέχνη μακριά από τις ανάγκες της πλειοψηφίας του κόσμου, και όλα αυτά με το περιτύλιγμα του lifestyle, της χλιδής και των κατά παραγγελία άρθρων γλειψίματος. Εμείς μέσα από τις δουλειές μας σε πρώτο επίπεδο ικανοποιούμε τη δική μας εσωτερική ανάγκη για ελεύθερη έκφραση. Δεν έχουμε σπουδάσει κινηματογράφο, δεν έχουμε πλήρη εξοπλισμό, δεν έχουμε διανομή και έχουμε αποσυνδέσει πλήρως τον παράγοντα κέρδος από την παραγωγή μας. Με πειραματισμό, λάθη και καθυστερήσεις, θα πούμε την ιστορία μας ολοκληρωμένα στη μικρή φόρμα και θα κάνουμε τα πάντα να πάει η ταινία μας παντού. Μέσω ίντερνετ, μέσω φεστιβάλ, μέσω blogs, sites και περιοδικών που θα μας φιλοξενήσουν.

Ποιο σινεμά και ποιος κινηματογραφιστής σας εμπνέει; Βλέπουμε διάφορα ήδη κινηματογράφου και προφανώς δεν βλέπουμε και οι τρεις τα ίδια. Σε επίπεδο καταβολών είναι πιθανό να αναγνωριστούν στις ταινίες μας επιρροές Ντέιβιντ Λιντς. Πάντως από τους νέους δημιουργούς, αξίζει κανείς να ζηλέψει τις δουλειές του Ρομέν Γαβρά.

Πώς βιοπορίζεται κάποιος που κάνει το σινεμά της δικής σας φιλοσοφίας; Βιοποριζόμαστε όπως η συντριπτική πλειοψηφία των νέων της γενιάς μας, ανεξάρτητα από το αν κάνει σινεμά ή όχι. Δουλεύουμε στις «κανονικές» μας δουλειές, αγχωνόμαστε όταν καθυστερούν να μας πληρώσουν, προσπαθούμε να ξεκλέψουμε ελεύθερο χρόνο για να κάνουμε ταινίες. Ανήκουμε στη γενιά που βιώνει την κρίση, ελπίζουμε να ανήκουμε και στη γενιά που θα την ανατρέψει.

«Τα επτά πρόσωπα της κώφωσης», book trailer εδώ
Εμφανίζονται οι: Αλεξάνδρα Πανουτσοπούλου, Ηλίας Αλεξανδράκης, Αργύρης Ανέστης, Σοφία Κολοτούρου
Μουσική: Κώστας Παρίσης (Υπόγεια Ρεύματα)
Μοντάζ: Θάνος Καρβούνης
After effects: Δήμος Καπόγιαννης
Σκηνοθεσία, σενάριο: Θάνος Καρβούνης
Παραγωγή: Άτυπη Κινηματογραφική Συμμορία tiiinewzfilms

www.sofiakolotourou.gr
www.dardanos.gr
Ομάδα στο facebook «Κουφοχωριό»

Πηγή: www.athensvoice.gr

UN Women: Search Engine Campaign

Gender equality is not only a basic human right, but it’s achievement has enormous socio-economic ramifications. Empowering women fuels thriving economies spurring productivity and growth. Yet gender inequalities remain deeply entrenched in every society. Women lack access to decent work and face occupational segregation and gender wage gaps. They are too often denied access to basic education and health care.

This campaign uses the worlds most popular search engine (Google) to show how gender inequality is a worldwide problem. The adverts show the results of genuine searches, highlighting popular opinions across the world wide web.

Πηγή: www.gutewerbung.net

«Δεν συμβαίνει εδώ, αλλά συμβαίνει τώρα»

Συγκλονίζει η καμπάνια της Διεθνούς Αμνηστίας με τίτλο «Δεν συμβαίνει εδώ, αλλά συμβαίνει τώρα». Πρόκειται για φωτογραφίες, στις οποίες αποτυπώνεται με τον πλέον ρεαλιστικό τρόπο, αυτό που συμβαίνει δίπλα μας, αλλά αδυνατούμε να δούμε. Εκείνο που νομίζουμε ότι είναι μακριά μας, στην πραγματικότητα όμως μας επηρεάζει, όσο κι αν είμαστε σίγουροι για το αντίθετο.

Δείτε μια συλλογή από τις φωτογραφίες της καμπάνιας

Πηγή: www.koutipandoras.gr

Νέο δράμα με πρόσφυγες από τη Συρία που βγήκαν στη Μεθώνη

Οι μετανάστες που την προηγούμενη εβδομάδα βγήκαν στο λιμάνι της Καλαμάτας

Περίπου 115 είναι οι πρόσφυγες από τη Συρία αλλά και το Αφγανιστάν, ανάμεσά τους και γύρω στα 25 παιδιά, που βγήκαν στη Μεθώνη, όταν το Λιμενικό Σώμα εντόπισε, χθες το βράδυ, το σκάφος στο οποίο επέβαιναν και είχε μείνει ακυβέρνητο…

Οι πρόσφυγες πριν από λίγο αποβιβάστηκαν από το σκάφος στο οποίο επέβαιναν και οδηγήθηκαν στο Πολιτιστικό Κέντρο της Μεθώνης, στο οποίο υπάρχουν οι βασικές υποδομές, μέχρι να γίνει η καταγραφή των στοιχείων τους και ό,τι άλλο ορίζει η νομοθεσία.
Όπως είπε στο «KalamataJournal» ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Πύλου-Νέστορος, Διονύσης Ψαλλίδας, από τη Μεθώνη, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των προσφύγων, οι μεταφορείς τους χθες το βράδυ εγκατέλειψαν το σκάφος, δήθεν για να πάνε να φέρουν φαγητό. Δεν επέστρεψαν ωστόσο, ενώ ακολούθως εντοπίστηκαν από το Λιμενικό της Πύλου.
Το πρωί ξεκίνησε η επιχείρηση για τη ρυμούλκηση του σκάφους με τους μετανάστες στη Μεθώνη, η οποία δεν ήταν εύκολη υπόθεση, δεδομένου ότι οι μεταφορείς φεύγοντας πήραν και τα κλειδιά μαζί τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι λιμενικοί αναγκάστηκαν να κόψουν την άγκυρα του σκάφους, αφού δεν υπήρχε τρόπος να τη σηκώσουν. Το σκάφος στο οποίο επέβαιναν οι μετανάστες τώρα ρυμουλκείται στο λιμάνι της Πύλου.
Ο δήμαρχος Πύλου-Νέστορος, Δημήτρης Καφαντάρης, ο οποίος βρίσκεται στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, σε συνάντηση αυτοδιοικητικών στο πλαίσιο της Ελληνογερμανικής συνεργασίας, σημείωσε ότι σύμφωνα με τις μαρτυρίες των προσφύγων, απέπλευσαν από λιμάνι της Τουρκίας.
Ο κ. Καφαντάρης τόνισε ότι έχει δώσει εντολή ώστε να παρασχεθούν στους μετανάστες τα αναγκαία, ενώ ο κ. Ψαλλίδας σημείωσε ότι φορείς και κάτοικοι της Μεθώνης καταβάλλουν κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Πηγή: www.kalamatajournal.gr

Ο Romain Gavras σε μια συζήτηση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Αθήνα)

Ο Ρομέν Γαβράς αποτυπώνει στα έργα του με τρόπο ιδιαίτερα ρεαλιστικό τη σύγχυση και τη βία που επικρατεί στα σύγχρονα αστικά κέντρα, καθώς και στη σχέση του πολίτη με την εξουσία. Έβαλε τις συμμορίες του Παρισιού, την αστυνομική βία, την οργή των διαδηλωτών στα βίντεο κλιπ των Jay-Z, Kanye West και M.I.A. και αποτύπωσε το σύγχρονο ρατσισμό στην πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Notre jour viendra (Θα έρθει η μέρα και για εμάς). Ο τολμηρός νέος σκηνοθέτης, που ξεσηκώνει θύελλες αντιδράσεων στη Γαλλία με τα έργα του, έρχεται στη Στέγη για μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, στις 29 Οκτωβρίου, ώρα 19.00 (Κεντρική σκηνή).

Θα Ερθει η Μέρα και Για Μας (Notre Jour Viendra... by Flixgr

Υπόθεση της ταινίας "Θα έρθει μια μέρα και για μας":
Τι κάνεις όταν είσαι ένας κοκκινομάλλης έφηβος, που δεν έχεις κανένα πραγματικό φίλο εκτός από τον ψυχίατρό σου; Όταν όλοι σε μισούν, ιδιαίτερα η οικογένειά σου; Όταν οι συμμαθητές σου σε κοροϊδεύουν και σε κακομεταχειρίζονται; Αναζητώντας στη ζωή του απαντήσεις, ο πρωταγωνιστής ξοδεύει όλα του τα λεφτά στην αγορά ενός γρήγορου αυτοκινήτου και μιας στιλάτης γκαρνταρόμπας, παίρνει μαζί τον εξίσου μη δημοφιλή κολλητό του και ξεκινάει για τη χώρα των κοκκινομάλληδων, την Ιρλανδία. Μόνο που το ταξίδι του κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα ξέσπασμα μίσους, βίας και αυτοκαταστροφής.

Ο μικρός μου αδελφός απ' το φεγγάρι (ένα βίντεο για τον αυτισμό)

Η τρυφερή «Πριγκίπισσα Χριστίνη» της διπλανής πόρτας

Από τα γυρίσματα της ταινίας «Πριγκίπισσα Χριστίνη» της Ιριδος Ζαχμανίδη: η Χριστίνη με τον συμπρωταγωνιστή της Παντελή Τσιρίδη

« Συνήθισα τον τρόπο ύπαρξής τους » αναφέρει στην αρχή του ντοκυμαντέρ «Πριγκίπισσα Χριστίνη» ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Λευτέρης Βογιατζής αναφερόμενος στην επαφή του με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς, τα παιδιά με το σύνδρομο Ντάουν που χρησιμοποίησε για τις ανάγκες της παράστασης «Μπέλα Βενέτσια» από το έργο τουΓιώργου Διαλεγμένου. 

Κατά κάποιον τρόπο, η φράση του Βογιατζή συνοψίζει την όλη προσπάθεια της σκηνοθέτιδας του ντοκυμαντέρ Ιριδος Ζαχμανίδη, η οποία εστιάζοντας σε ένα από τα πρόσωπα του «Μπέλα Βενέτσια», τη Χριστίνη, θέτει σοβαρά ερωτήματα που αφορούν κάθε σκεπτόμενο πολίτη: «Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να συνεργαστούν με τους λεγόμενους φυσιολογικούς;Τι έχουν οι τελευταίοι να κερδίσουν από τη συνεύρεση αυτή;Μπορούν τα άτομα με νοητική υστέρηση να επωφεληθούν από τη μεικτήεκπαίδευση;Μπορούν να κάνουν ακόμα και τη δική τους οικογένεια;». 

«Αυτό που σίγουρα κατάλαβα από την εμπειρία μου είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τεράστια επιθυμία να επικοινωνήσουν» μας είπε η Ζαχμανίδη που αποφάσισε να επιστρέψει στη σκηνοθεσία (την είχε εγκαταλείψει για πολλά χρόνια) όταν είδε την παράσταση του Βογιατζή. « Η επιθυμία τους δημιουργεί μεγάλη ενέργεια και η ενέργεια αυτή,όσο παράξενο και αν ακούγεται,μπορεί να γίνει μεταδοτική ». 

Στη φωνή της σκηνοθέτιδας διακρίνω ειλικρινή τρυφερότητα που προδίδει το ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της «Πριγκίπισσας Χριστίνης» η σκηνοθέτις συνέπασχε με τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο Ντάουν. Με διορθώνει όταν χρησιμοποιώ τις λέξεις « άτομα με ειδικές ανάγκες » και με παραπέμπει στην ιστοσελίδα www.ameamedia.gr της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης όπου υπάρχει ειδικό λεξιλόγιο των πολιτικά ορθών όρων που πρέπει να ακολουθούνται στις αναφορές στους αναπήρους. Μεγάλο μέρος του ντοκυμαντέρ που διαρκεί 66΄ εκτυλίσσεται στους χώρους του ΠΕΓΚΑΠ-ΝΥ (Παvελλήvια Εvωση Γovέωv και Κηδεμόvωv Ατόμωv-Παιδιώv με Νoητική Υστέρηση), ο πρόεδρος του οποίου Αναστάσιος Χρήσιμος είναι ο ίδιος πατέρας παιδιού με σύνδρομο Ντάουν. « Αυτά τα παιδιά δεν είναι απροσάρμοστα » αναφέρει ψύχραιμα ο τελευταίος. « Αντιθέτως,είναι πολύ προσαρμοσμένα. Εχουν πλούτο συναισθημάτων και πολλά ενδιαφέροντα». Οντως, ο φακός της Ζαχμανίδη «συλλαμβάνει» εικόνες που όχι μόνον δεν προκαλούν οίκτο αλλά δείχνουν απολύτως φυσιολογικές. Ενα αγόρι μιλάει για το πάθος του, τον Ολυμπιακό. Ενα άλλο για το αίσθημά του, περήφανο που θα παντρευτεί. « Μου κόπηκε η κλωστή!» φωνάζει με παράπονο μια κοπέλα που εργάζεται στο υφαντουργείο του ιδρύματος. Στη συνέχεια εξηγεί τις δυσκολίες της εργασίας της. 

Για την Ιριδα Ζαχμανίδη η «Πριγκίπισσα Χριστίνα» ήταν προσωπικό στοίχημα. Εχοντας σπουδάσει σκηνοθεσία και αφού εργάστηκε σε αρκετές ελληνικές και ξένες παραγωγές στην Ελλάδα, εγκατέλειψε την κινηματογραφική δημιουργία, πέρασε από την κρατική και την ιδιωτική τηλεόραση και από το 2001 ανήκει στο δυναμικό του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ. 

Αποδίδει πάντως την ανοιχτή και ελεύθερη προσέγγισή της των παιδιών φερομένων ως «προβληματικών» στην ψυχανάλυση. « Η διαδικασία της ανάλυσης σου δίνει τη δυνατότητα να απομυθοποιήσεις και να απογυμνώσεις τα δικά σου τα προβλήματακαι να τα εντάξεις πλέον σε μια καθημερινότητα,να ζήσεις μαζί τους.Τότε το πρόβλημα παύει να είναι πρόβλημα,γίνεται καθημερινό,“φυσιολογικό” ». 

Πηγή: www.tovima.gr

Το ημερολόγιο μιας ταινίας: Η Ίρις Ζαχμανίδη ταξιδεύει στη "Χώρα των Λοκρών"

Mετά την πολύ επιτυχημένη πορεία της «Πριγκίπισσας Χριστίνης», το πορτρέτο ενός κοριτσιού με σύνδρομο Down, η Ίρις Ζαχμανίδη επιστρέφει με ένα νέο ντοκιμαντέρ πάνω στο θέμα της διανοητικής και ψυχικής υγείας.

Ο Γιάννης, ο Χρήστος και ο Λουκάς, τρεις διαφορετικοί χαρακτήρες, από 40 ως 60 ετών, είναι συγκάτοικοι σε προστατευόμενο διαμέρισμα στην Άμφισσα, πόλη με παρελθόν τόσο παλιό όσο και οι πρώτοι Έλληνες, οι Λοκροί. Διαγνωσμένοι με ψυχική ασθένεια, ζουν υπό την εποπτεία της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής & Ψυχικής Υγείας τη δική τους προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή μέσα στην πόλη, ως ισότιμοι πολίτες. Σε διαρκή διάδραση μεταξύ τους, με τους θεραπευτές, με τους άλλους ασθενείς, με την πόλη και τους πολίτες της Άμφισσας, με το χώμα, τις ελιές και τα πελώρια βουνά που τους περιβάλλουν, δια-δρούν και με τη δημιουργό της ταινίας: η συνάντηση των 3 με τη σκηνοθέτιδα οδηγεί στη γέννηση της ταινίας.

Η Ίρις Ζαχμανίδη στις προσωπικές της σημειώσεις...

«(…)Το 2011 με κάλεσε η Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας να δείξω στην Άμφισσα το ντοκιμαντέρ μου “Πριγκίπισσα Χριστίνη”, το πορτρέτο ενός κοριτσιού με σύνδρομο Down. Την επόμενη μέρα με ξενάγησαν στις εγκαταστάσεις τους στην πόλη και με πήγαν πρώτα από το διαμέρισμα του Γιάννη, του Χρήστου και του Λουκά. Το διαπεραστικό βλέμμα που μου έριξε ο Χρήστος την ώρα των συστάσεων και η αίσθησή μου ότι αυτός ο άνθρωπος εισήλθε στα μύχια της ψυχής μου, με έκαναν αμέσως να σκεφτώ ότι εκεί, σε αυτό το διαμέρισμα, βρισκόταν το θέμα της επόμενής μου ταινίας(…)»

Ημερολόγιο Εργασίας

«Το Κάστρο της Άμφισσας είναι πολύ όμορφο από το μπαλκόνι του (μοναδικού στην πόλη) ξενοδοχείου, όπως ξεπροβάλλει ανάμεσα από ψηλά βουνά. Είναι Οκτώβριος και κάνει ζέστη.

Προβολή δουλειάς μου στο Πολιτιστικό Κέντρο, που δεσπόζει της μίας από τις δύο (ευρύχωρες) πλατείες της πόλης. “Πριγκίπισσα Χριστίνη”, θέμα το σύνδρομο Down, πολλοί οι ενδιαφερόμενοι, ουσίας η κουβέντα που ακολουθεί, και αύριο;

Επίσκεψη στο “προστατευόμενο” διαμέρισμα των Γιάννη, Χρήστου και Λουκά. Ψυχικά ασθενείς και οι τρεις. Αισθάνομαι σκαναρισμένη στο πι και φι. Στο πετσί μου το αλάνθαστο του ενστίκτου τους. Μου χτυπά καμπανάκι για θέμα ταινίας.

Η επιβλέπουσα Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής δίνει ok για στήριξη – υψηλός θα αποδειχθεί ο επαγγελματισμός τους. Αφοσιώνομαι. Ερευνώ. Μελετώ. Για τις ψυχώσεις, την ψυχιατρική μεταρρύθμιση, την Άμφισσα, τους Λοκρούς προπάτορες. Ανακαλύπτω κόσμο πρωτογενή, αυτόν της σχιζοφρένειας (ψυχογενής εξήγηση η αδυναμία διαχείρισης της φυσικής αποκοπής από τη μάνα). Ταυτόχρονα, ανακαλύπτω τον κόσμο μιας πόλης τόσο παλιάς όσο και οι κατά Θουκυδίδη πρώτοι Έλληνες, οι Λοκροί.

Επιστροφή παραμονές Χριστουγέννων στην Άμφισσα για ένα πρώτο casting – με ποιους ασθενείς προκύπτει χημεία, ποιοι θέλουν, ποιοι μπορούν να συμμετάσχουν στην ταινία. Βόλτα στα στέκια τους στη πόλη. Βόλτα γενικότερη. Ενδιαμέσως, διαλογισμός. Πού αρχίζει η τρέλα, πού σταματάει ο λόγος… Βόλτα και στη μουσειακή πια γειτονιά των βυρσοδεψών. Με τα λεφτά τους χτίστηκαν πανέμορφα αρχοντικά στην κάτω πόλη.

Σαββατοκύριακο Καθαρής Δευτέρας: Η Νύχτα των Στοιχειών. Το πρωτοελληνικό Καρναβάλι της πόλης, βακχικό. Οι ασθενείς μας δεν γουστάρουν, δεν συμμετέχουν. Δεν τους αρέσουν οι θόρυβοι. Τα πρώτα γυρίσματα! Στο Καρναβάλι ο φακός εντοπίζει την υποφαινόμενη, ντυμένη με προβιά και το πρόσωπο βαμμένο κάτασπρο.

Από Αθήνα, τηλέφωνα με τους πρωταγωνιστές, έχουμε γίνει φίλοι, καταλαβαινόμαστε. Διαπροσωπικές σχέσεις έχουν εγκαθιδρυθεί και με αρκετούς από τους υπόλοιπους ασθενείς, άντρες και γυναίκες. Τον Ιούλιο, νέο γύρισμα. Μουσικοθεατρική (δραματοθεραπευτική) παράσταση από ασθενείς και θεραπευτές, στο Δημαρχείο Ιτέας. Με τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο. Θρίαμβος!

Επιστροφή Άμφισσα τον Οκτώβριο για τα βασικά γυρίσματα. Στο σπίτι των 3, στο χωράφι της δουλειάς τους, στους ελαιώνες, στα καφενεία και στα μαγαζιά της πόλης. Έχω γίνει Αμφισσαία.

Στην Άμφισσα, το “δικαίωμα να έχει κανείς φωνές” τιμάται απόλυτα».

H ταινία προβλήθηκε στο 19o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας τον Σεπτέμβριο

Πηγή: www.athensvoice.gr